เมื่อคริสต์ศตวรรษเก่าผ่านพ้นไปและคริสต์ศตวรรษใหม่จะก้าวเข้ามา ศิลปินและนักเขียนและนักออกแบบ มักมีการมองสิ่งที่เคยเกิดขึ้นและเริ่มตั้งข้อสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต และวัฒนธรรมของคนบนโลกจะเป็นอย่างไร เช่น เมื่อผ่านพ้นคริสต์ศตวรรษที่ 18 ได้มีการจำแนกงานดีไซน์ใหม่ที่เรียกว่าการออกแบบสไตล์โมเดิร์น (Modern Design) ซึ่งในการออกแบบกราฟฟิกนั้นถือว่าเป็นยุคของการเปลี่ยนการใช้ตัวอักษรไทโปกราฟี(Typography) ประการหนึ่ง และสไตล์อีกประการหนึ่ง
ก่อนหน้านี้ศิลปะยุคนีโอคลาสสิก (Neoclassical) ซึ่งมีฟื้นฟูศิลปะกรีกโรมัน (Greco Roman) ในงานสถาปัตยกรรม เสื้อผ้า ภาพจิตรกรรม (Painting) และภาพประกอบ (Illustration) มาใช้แทนศิลปะสไตล์บาโรค (Baroque) และโรโคโค (Rococo)
ขณะที่ทศวรรษที่ 19 กำลังสิ้นสุดและคริสต์ศตวรรษที่ 20 กำลังเริ่มต้นนั้น การออกแบบในทุกสาขาตั้งแต่สถาปัตยกรรม แฟชั่น กราฟฟิกหรือแม้แต่ผลิตภัณฑ์ ต่างก็มองหาความเป็นไปได้แบบใหม่ในการสร้างงานออกแบบ เทคโนโลยีและอุตสาหกรรม ซึ่งเป็นเรื่องที่นักออกแบบจะต้องนำมาพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง
การออกแบบศิลปะขึ้นใหม่ (New design vocabulary) ของศิลปะยุคอาร์ตนูโว(Art Nouveau) ได้รับการเทียบเคียงอย่างท้าทาย งานสไตล์วิคตอเรีย (Victorian style) ที่มีการใช้ส่วนโค้งและเส้นที่ไปไหลตามธรรมชาติได้พิสูจน์ให้เห็นถึงการสร้างสรรค์สิ่งใหม่แทนการลอกเลียนรูปทรง จากธรรมชาติเพียงอย่างเดียว มีการใช้รูปทรงแบบนามธรรม และการตัดทอน ส่วนงานออกแบบหรืองานวาดลายเส้น ซึ่งได้ถูกพูดถึงในงานออกแบบในสก็อตแลนด์ของเส้นมาสู่การออกแบบโดยใช้ปรัชญา ของสังคม เศรษฐศาสตร์ และวัฒนธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น